فهرست مطالب
ترکیبات تشکیل دهنده مواد شوینده در خانه شما به چندین دسته مختلف تقسیم میشوند که برای ارائه ویژگیها و عملکردهای پاک کنندههای متفاوتی اضافه شدهاند. هر فرمول محصول تعادل دقیقی از مواد مختلف است که برای چیزی که میخواهید پاک کنید، بهترین کاربرد را خواهد داشت.
در اینجا معمول ترین این ترکیبات را باهم مرور می کنیم:
1-سورفکتانتها (SURFACTANTS):
سورفکتانتها نیروی اصلی در تمیز کردن هستند و بنابراین بخش بزرگی از فرمولهای تمیز کننده را تشکیل میدهند. در واقع بیشترین قدرت پاک کنندگی را در مواد شوینده امروزی از سورفکتانتها بدست میآید.
کلمه سورفکتانت به معنای عامل فعال سطحی است. همانطور که از این نام پیداست، جنبش را روی سطحی که در حال پاک کردن آن هستید زیاد میکنند تا به این شکل در تمیز کردن کثیفی و حذف آن از سطح کمک کنند.
سورفکتانتها دارای دم آبگریز و سر آبدوست هستند. دم آبگریز هر سورفکتانت چربی و لکه را احاطه کرده و سر آبدوست با آب ترکیب میشود. البته مهم است که بدانید برخی از سورفکتانت ها در از بین بردن برخی از انواع آلودگی بسیار خوب هستند، اما در از بین بردن برخی دیگر چندان خوب نیستند.
بسیاری از مواد شوینده شامل دو یا چند سورفکتانت در فرمول هستند. انتخاب سورفکتانتها تعیین میکند که محصول در کجا بهترین عملکرد را دارد، حال می خواهد لباسهای شستهشده، ظروف یا روکشها و سطوح مختلف باشند.
2-سازندهها (BUILDERS)
سازنده یا بیلدرها موادی هستند که میتوانند برای اتصال کاتیونهای (به طور عمده کلسیم، کاتیون کلسیم، و منیزیمMg2+) موجود در محلولهای شستشو که منجر به نرم شدن آب می شود (ضد سختی آب)، استفاده شوند. این مواد کیفیت آب را افزایش میدهند و در نتیجه باعث میشوند مواد شوینده به شیوه ای مؤثرتر و کارآمدتر عمل کنند.
بیلدرها به مواد شوینده اضافه میشوند تا کارایی سورفکتانتها را افزایش دهند. این مواد به عنوان عامل بافر، نرم کننده و امولسیون کننده عمل میکنند. سازندگان، سختی آب را با خنثی کردن اثرات یونهای فلزی موجود کم کرده یا از بین می برند. این کار از طریق جداسازی، نگه داشتن یون های فلزی در محلول یا رسوب انجام میشود که باعث میشود یونهای فلزی به عنوان مواد نامحلول از محلول خارج شوند.
بیلدرها همچنین به عنوان عامل بافر عمل کرده و به حفظ ثبات سطح pH محلول کمک میکنند. این مهم است زیرا سطح قلیایی یک محلول بر قدرت تمیز کنندگی آن تأثیر میگذارد. سازندهها با pH بالاتر چربی و لکه های آلی را هدف قرار میدهند، در حالی که سازندهها با pH پایینتر برای پاک کردن اثرات معدنی مانند فلز، اکسید و رسوب بهترین کار را انجام میدهند.
در نهایت، بیلدرها به عنوان امولسیفایر عمل می کنند. این مواد آلودگی روی سطح را از بین میبرند و آن را به قطعات کوچکتر میشکنند. سپس چربی و لکه های شل شده را در محلول معلق نگه میدارند تا نتوانند دوباره روی سطح رسوب کنند. نمونههایی از بیلدرهای متداول عبارتند از: هیدروکسید سدیم، سیترات سدیم، بورات سدیم، هیدروکسید پتاسیم، سیلیکات ها، فسفات ها، اسید سیتریک، اسید نیتریک، اسید لاکتیک، اسید گلیکولیک و اسید هیدروکلریک.
3-حلال ها (SOLVENTS)
مواد شوینده مایع، محلول هستند (مواد شیمیایی محلول در مایع). حلال ها مواد شیمیایی هستند که به ترکیبات کمک می کنند تا به حالت محلول باقی بمانند و این مواد غلظت مناسب داشته باشند. علاوه بر این، حلالهای آلی میتوانند به جلوگیری از یخ زدن مواد شوینده مایع در آب و هوای سرد کمک کنند.
بدون حلالها، محصول یک ماده بسیار غلیظ خواهد بود. البته در برخی موارد ممکن است کارکرد خوبی داشته باشد (به یک تکه صابون فکر کنید). اما برای مواد شوینده دیگر لازم است ماده مصرفی امکان ریزش از بطری را داشته باشد.
هرچه حلال بیشتر باشد، پاک کننده رقیقتر است
در واقع وقتی حلال ها را اضافه میکنیم، ویسکوزیته را کاهش میدهیم. و این یعنی مایع براحتی از بطری بیرون ریخته میشود و سریعتر حرکت میکند. حلالها همچنین کمک میکنند تا مطمئن شویم که در انتهای بطری محصول مورد نظر، مواد باقی مانده غیر محلول، مانند زمانی که در ته لیوان، آب پرتقال خمیری دارید، بوجود نیاید.
4-آنزیمها (ENZYMES)
آنزیمها ترکیبات لکهبر قوی هستند که قدرت خیلی خوبی در شکستن ساختار چربی و لکه ها دارند. درست مانند آنزیم های موجود در دستگاه گوارش که به تجزیه غذایی که میخوریم، کمک می کنند.
آنزیم ها موجودات زنده نیستند بلکه توسط میکروارگانیسمهایی مانند باکتریها و قارچها ایجاد میشوند. در آزمایشگاه، از میکروارگانیسمهایی که با دقت انتخاب شدهاند استفاده میکنیم و اجازه میدهیم در یک محیط بسیار کنترلشده رشد کنند. همانطور که رشد میکنند، آنزیمهای مورد نظر را تولید میکنند.
در مواد شوینده پاک کننده، آنزیمها به از بین بردن لکهها کمک کرده و برای شستشوی لباسها با آب سرد نقش مهمی را ایفا میکنند. هر آنزیم از اسیدهای آمینه تشکیل شده که مانند مهره روی یک رشته قرار گرفتهاند. برای یک آنزیم میتوان بین صد تا میلیونها اسید آمینه وجود داشته باشد! ترتیب این اسیدهای آمینه، شکل و عملکرد آنزیم را تعیین میکند.
هنگامی که آنزیم به یک فرمول شوینده اضافه میشود، هر کدامشان به نوع خاصی از لکه (مانند سس یا چربی) جذب میشود. وقتی آنزیم لکهای را متناسب با ساختارش پیدا میکند، آن را به قطعات کوچکتر تجزیه کرده و از سطحی که میخواهیم تمیز کنیم، پاک میشود.
اکنون برداشتن این ترکیبات کوچکتر توسط مولکولهای سورفکتانت آسانتر خواهد بود.
5-خوشبو کننده (FRAGRANCES)
عطرها گروهی از مواد هستند که بوی مطبوعی به محصول پاک کننده میدهند. لزومی ندارد در هر محصولی یافت شوند و معمولاً مقدار بسیار کمی از آنها میتواند تفاوت زیادی در بو ایجاد کند. در بسیاری از موارد، عطر عامل محرکی است که چرا شخص تصمیم به خرید یک محصول خاص میگیرد.
یک عطر ترکیبی از مواد مختلف است. این مواد ممکن است ترکیبات طبیعی (که از موادی مانند گل ها، میوه ها، درختان و گیاهان به دست میآیند) باشند و یا از روغن یا ترکیبات مصنوعی ایجاد شده باشند. اسطوخودوس و لیمو اسانسهایی هستند که معمولاً در مواد شوینده پاک کننده یافت میشوند.
یک مثال از نحوه ایجاد یک اسانس، از طریق فرآیندی به نام تقطیر است که در آن مواد حرارت داده میشود تا تبدیل به گاز شود و سپس این بخار خنک شده و دوباره به مایعی تبدیل میشود که منبع بوی اصیل خود خواهد بود.
بدین شکل عطرها و اسانسها وقتی به یک محصول پاک کننده اضافه میشوند بوی مطبوعی ایجاد میکنند. همچنین میتوانند به پوشاندن بوهای سایر مواد موجود در فرمول نیز کمک نمایند. وقتی لباس ها را با یک محصول معطر میشویید، نه تنها تمیز میشوند، بلکه بوی خوبی به لباس شما منتقل میشود!
رایحهها را میتوان به گونهای طراحی کرد که روی لباسها باقی بمانند، که باعث میشود لباسها برای مدت طولانی بوی تمیزتر و تازهتری داشته باشند.
خاطر نشان می گردد در مواد شوینده مکس نیت بخاطر فرمولاسیون منحصر بفردی که دارند، بوی تند و اسیدی از محصول متصاعد نشده و در نتیجه نیازی هم به خوشبو کننده ندارند.
6-نگهدارندهها (PRESERVATIVES)
درست همانطور که جلوگیری از فاسد شدن غذا مهم است، مواد شوینده نیز نیاز به ماندگاری دارند. افزودن مقدار کمی ماده نگهدارنده، از محصول در برابر میکروارگانیسمها محافظت میکند. در واقع نگهدارندهها به یک محصول پاک کننده اضافه میشوند تا آن را برای مدت زمان طولانی پایدار و ایمن نگه دارند.
بدون مواد نگهدارنده، امکان رشد باکتری یا قارچ در محصول وجود دارد. این موضوع باعث میشود که مواد موجود در محصول (مانند سورفکتانت ها و آنزیم ها) تجزیه شوند و به خوبی عمل نکنند. افزودن یک ماده نگهدارنده به یک پاک کننده در واقع اجازه می دهد تا محصول مدت بیشتری چه در قفسه فروشگاه و یا کابینت خانه ماندگار بماند.
7-تنظیم کننده PH
هر محصول پاک کنندهای برای اینکه به خوبی کار کند و بخصوص برای پوست ایمن باشد، باید دارای PH متعادل باشد. در نتیجه، شیمیدانها از تنظیم کنندههای pH استفاده میکنند تا مطمئن شوند که محصول برای استفاده متعادل و ایمن خواهد بود. مقدار مصرف این ترکیبات بستگی به سایر مواد موجود در فرمول دارد.
pH چیست؟ pH نحوه اندازه گیری اسیدی بودن محلول (مانند آب لیمو) یا بازی (مانند جوش شیرین) است. مقیاس pH از 0 تا 14 خوانده می شود و به ما می گوید که محلول اسیدی یا بازی است. آب خالص دارای pH 7 است که به این معنی است که خنثی است.
تنظیم کنندههای pH در مواد شوینده برای بالا بردن یا کاهش pH محلول استفاده میشود که آن را بازی یا اسیدی تر میکند.
تنظیم pH به عملکرد خوب محصول کمک می کند. همچنین بر نحوه تمیز کردن محصول تأثیر میگذارد. به عنوان مثال، هر سورفکتانت دارای محدوده pH متفاوتی است که در آن بیشترین قدرت را دارد. بنابراین، ممکن است یک شیمیدان بخواهد PH را در آن سطح تنظیم نماید.
8-مواد ضد عفونی کننده (DISINFECTING INGREDIENTS)
شستشو میکروبها را با هر گونه لکه و جرم که پاک میشود، میشوید. اما استفاده از مواد اضافی که در واقع میکروبها را بطور کامل از بین میبرند، میتواند به کاهش بیشتر آنها کمک نماید.
مواد ضد باکتری یا ضد عفونی کننده را می توان در یک محصول تمیز کننده یا بهداشت دست گنجاند یا بعد از تمیز کردن، به طور جداگانه استفاده نمود. استفاده از آنها باعث از بین رفتن میکروبهای روی دست یا سطوح خانه میشود.
این کاهش میکروبها به جلوگیری از بیمار شدن افراد در هنگام تمیز کردن سطوح با استفاده از این محصولات، کمک میکند. همچنین در محیطهایی با افراد بیمار یا مراکز تهیه غذا، این امر از اهمیت ویژه ای برخوردار است.
انواع مختلفی از مواد ضد باکتری یا ضد عفونی کننده وجود دارد. بسته به ماده انتخابی مورد استفاده در یک محصول، ممکن است بر روی میکروب خاصی مانند باکتری، ویروس یا کپک که ما را بیمار میکنند، موثرتر باشد.
9-سفید کننده (BLEACH)
اول اینکه سفید کننده یک ضدعفونی کننده است نه یک پاک کننده. سفید کننده کار فوق العادهای در کشتن باکتریها و ویروس ها انجام میدهد. احتمالاً لکهها را از بین میبرد و لباس را سفید می کند.
اما سفید کننده به خودی خود کثیفی و بقایای سطوح را پاک نمی کند. برای انجام این کار، ابتدا باید سطوح را بشویید و سپس از محلول سفید کننده استفاده نمایید.
بسیاری از ما بوی تند سفید کننده را استشمام میکنیم و فکر میکنیم که در حال تمیز کردن یک سطح است، اما در واقع، احتمالاً به جای آن برای ضد عفونی کردن سطح استفاده میشود.
به عنوان مثال، بسیاری از افراد از سفید کننده برای پاک کردن توالت و وان خود استفاده می کنند. اینها بخشهایی هستند که مستعد رشد باکتری هستند. اگر لکهای روی سینک وجود داشت، سفید کننده ممکن است آن را پاک نکند، اما هر گونه باکتری یا ویروس روی سطح را از بین می برد.
10-ترکیبات اضافی
رنگها
گاهی اوقات از این ترکیبات برای رنگ دادن به محصول استفاده میشود. در نتیجه میتواند یک محصول را برای خریداران در فروشگاه جذاب تر نماید.
کف ساز
تقویت کنندههای کف به ایجاد حباب و کف بیشتر کمک میکنند. در حالی که این مواد برای تمیز کردن موثر، ضروری نیستند، بسیاری از مردم بصورت احساسی فکر میکنند حبابها نشان دهنده عملکرد بهتر یک محصول خواهد بود.
مواد تشکیل دهنده محصولات مکس نیت
ترکیباتی که در مواد شوینده شرکت نانو گستر کیمیاگران آروند استفاده میشود براساس فرمولاسیون خاصی تولید میگردند که برای پوست و محیط زیست کمترین سوء اثر را داشته باشند. این ترکیبات علاوه بر قدرت پاک کنندگی مناسب، هیچ گونه اثر تخریبی هم بر روی سطوح و پارچههایی که کار نظافتشان را انجام می دهند، ندارند.
در واقع در برخی از این مواد شوینده بدون داشتن سطح خاصی از PH، میتوان کار شستشو را بخوبی انجام داد.
🌷 اینستاگرام مکس نیت رو دنبال کنید 🌷
